دوره 24، شماره 3 - ( پاییز 1397 )
جلد 24 شماره 3 صفحات 297-284 |
برگشت به فهرست نسخه ها
لیلا کهتری 
1، رسول حشمتی2 ، حمید پورشریفی3
1، رسول حشمتی2 ، حمید پورشریفی3
1- کارشناسی ارشد، گروه روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران. ، kehtaryleila@gmail.com
2- دکترای روانشناسی سلامت، استادیار، گروه روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران.
3- دکترای روانشناسی، دانشیار، گروه روانشناسی بالینی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ایران.
2- دکترای روانشناسی سلامت، استادیار، گروه روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران.
3- دکترای روانشناسی، دانشیار، گروه روانشناسی بالینی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ایران.
چکیده: (6243 مشاهده)
اهداف هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش واسطه‌ای شفقت به خود در رابطه بین اجتناب تجربه‌ای و سرکوبگری عاطفی با افسردگی بود.
مواد و روش ها بدین منظور در تحقیقی توصیفی‌همبستگی و گذشته نگر 241 نفر از دانشجویان دانشگاه تبریز به صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و از نظر میزان شفقت به خود، اجتناب تجربه‌ای، سرکوبگری عاطفی و افسردگی ارزیابی شدند. ابزارهای پژوهش عبارت بودند از: پرسش‌نامه افسردگی بک (BDI)، پرسش‌نامه شفقت به خود نف (SCS)، پرسش‌نامه سرکوبگری عاطفی وینبرگر(WAI) و پرسش‌نامه پذیرش و عمل بوند (AAQII). تحلیل داده‌ها با استفاده از روش همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر با کمک نرم‌افزار spss-23 و نرم‌افزار AMOS انجام شد.
یافته ها یافته‌ها نشان داد شفقت با افسردگی بیشترین ضریب مسیر را دارد (99/0-=β). این رابطه منفی و در سطح P<0/01 معنی‌دار است.همچنین مسیر سرکوبگری عاطفی بر شفقت بر خود به صورت مثبت P<0/05 معنی‌دار است (33/0=β). اجتناب تجربه‌ای (31/0=β) اثر مثبت و معنی‌داری (P<0/05) با شفقت به خود دارد. اجتناب تجربه‌ای و سرکوبگری عاطفی از طریق شفقت به خود بر افسردگی اثر غیرمستقیم دارد.
نتیجه گیری بر اساس یافته‌های تحقیق می‌توان نتیجه گرفت سرکوبگری عاطفی، اجتناب تجربه‌ای و شفقت به خود تعیین‌کننده‌های مهم افسردگی هستند و مدل مفروض برازش مطلوبی در تبیین افسردگی دارد.
مواد و روش ها بدین منظور در تحقیقی توصیفی‌همبستگی و گذشته نگر 241 نفر از دانشجویان دانشگاه تبریز به صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و از نظر میزان شفقت به خود، اجتناب تجربه‌ای، سرکوبگری عاطفی و افسردگی ارزیابی شدند. ابزارهای پژوهش عبارت بودند از: پرسش‌نامه افسردگی بک (BDI)، پرسش‌نامه شفقت به خود نف (SCS)، پرسش‌نامه سرکوبگری عاطفی وینبرگر(WAI) و پرسش‌نامه پذیرش و عمل بوند (AAQII). تحلیل داده‌ها با استفاده از روش همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر با کمک نرم‌افزار spss-23 و نرم‌افزار AMOS انجام شد.
یافته ها یافته‌ها نشان داد شفقت با افسردگی بیشترین ضریب مسیر را دارد (99/0-=β). این رابطه منفی و در سطح P<0/01 معنی‌دار است.همچنین مسیر سرکوبگری عاطفی بر شفقت بر خود به صورت مثبت P<0/05 معنی‌دار است (33/0=β). اجتناب تجربه‌ای (31/0=β) اثر مثبت و معنی‌داری (P<0/05) با شفقت به خود دارد. اجتناب تجربه‌ای و سرکوبگری عاطفی از طریق شفقت به خود بر افسردگی اثر غیرمستقیم دارد.
نتیجه گیری بر اساس یافته‌های تحقیق می‌توان نتیجه گرفت سرکوبگری عاطفی، اجتناب تجربه‌ای و شفقت به خود تعیین‌کننده‌های مهم افسردگی هستند و مدل مفروض برازش مطلوبی در تبیین افسردگی دارد.
نوع مطالعه: پژوهشي اصيل |
موضوع مقاله:
روانپزشکی و روانشناسی
دریافت: 1396/12/16 | پذیرش: 1397/3/9 | انتشار: 1397/7/1
دریافت: 1396/12/16 | پذیرش: 1397/3/9 | انتشار: 1397/7/1
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |