اهداف هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش جنسیت، وضعیت تأهل، راهبردهای مقابله‌ای، جهت‌گیری مذهبی و میزان افسردگی در پیش‌بینی خطر خودکشی است.
مواد و روش ها پژوهش از نوع همبستگی و بر حسب نوع استفاده از نتایج، کاربردی است. نمونه مطالعه‌شده شامل ۲۶۰ نفر از دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه شیراز در سال تحصیلی ۱۳۹۱-‌۱۳۹۰ است که به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چند‌مرحله‌ای انتخاب و با پرسش‌نامه‌های راهبردهای مقابله‌ای کارور و شیرر (شکل کوتاه)، جهت‌گیری مذهبی آلپورت (شکل کوتاه)، افسردگی بک-۲ و مقیاس انگاره‌پردازی خودکشی بک اندازه‌گیری شدند. داده‌ها با استفاده از روش آماری رگرسیون به شیوه ورود و به کمک نرم‌افزار SPSS تحلیل شدند. 
یافته ها ضرایب رگرسیون حاکی از آن است که جنسیت مذکر (۸۳/۰=B)، سبک مقابله ناکارآمد (۹۱/۵=B)، مشخصاً راهبردهای مقابله‌ای انکار (۰۴/۱=B)، خود‌سرزنش‌گری (۸۱/۰=B) و نداشتن درگیری رفتاری (۴۹/۰=B) می‌توانند به طور مثبت و معناداری خطر خودکشی را پیش‌بینی کنند، این در حالی است که راهبرد مقابله‌ای پذیرش (۴۸/۰-=B) این خطر را به طور منفی و معناداری پیش‌بینی می‌کند. نتایج نشان می‌دهد متغیرهای مذکور در قوی‌ترین معادله پیش‌بین، ۷۸ درصد واریانس خطر خودکشی را می‌کنند.
نتیجه گیری از آنجایی که سبک مقابله‌ای ناکارآمد کلیدی‌ترین مؤلفه در پیش‌بینی خطر خودکشی است، شایسته است روان‌شناسان در مواجهه با مراجعینی که در معرض خطر خودکشی قرار دارند، توجه بیشتری به آموزش شیوه‌های مقابله داشته باشند.