اهداف: مداخلات زودهنگام می‌تواند در تعدیل یا حذف بسیاری از نشانگان اصلی اختلالات طیف اوتیسم و افزایش مهارت‌های جدید نقش بسیار مهم و تأثیرگذاری داشته باشد. آموزش والدین برای انجام مداخلات، منجر به کاهش احساس افسردگی، استرس و افزایش احساس توانمندی در آن‌ها خواهد شد. پژوهش حاضر به بررسی اثربخشی آموزش گروهی والدین و شیوه‌های مدیریت رفتار بر نشانگان اختلالات طیف اوتیسم کودکان آن‌ها و سلامت روان والدین، عملکرد خانواده و مکانیسم‌ها‌ی انطباقی والدین می‌پردازد.
مواد و روش ها: یک گروه 30‌نفری از والدین کودکان دچار اختلالات طیف اتیسم مراجعه‌کننده به درمانگاه دانشکده علوم رفتاری و سلامت روان به صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار داده شدند. طول دوره مداخلات 10 جلسه 90دقیقه‌ای و منطبق با برنامه تانگ بود که به صورت هفتگی در انستیتو روان‌پزشکی تهران اجرا ‌شد. به منظور بررسی والدین از سه پرسش‌نامه سنجش کارکرد خانواده (FAD)، راهبردهای مقابله‌ای بیلینگز و موس و مقیاس سلامت عمومی گلدبرگ استفاده شد. به منظور بررسی کودکان از مقیاس درجه‌بندی اوتیسم کودکی استفاده شد. گروه آزمایش وکنترل قبل از شروع مداخلات مورد ارزیابی قرار گرفته و بعد از پایان جلسات مداخله و در مرحله پیگیری سه‌ماهه بعد مورد ارزیابی مجدد قرار گرفتند تا میزان تأثیر مداخلات تعیین شود.
یافته ها: آنالیز داده‌ها با آزمون تعقیبی بونفرونی نشان داد که آموزش روان‌شناختی در سه مراحل پس‌آزمون و پیگیری بر کاهش نشانگان بالینی و مؤلفه‌های آن، اثربخشی معنی‌داری داشته است و نتایج در مرحله پیگیری سه‌ماهه ثابت مانده است. با توجه به اینکه مقدار محاسبه‌شده F ه (859/4) معنادار است (0/023=P)، بنابراین می‌توان گفت که بین دو گروه آزمایش و کنترل در افزایش سلامت عمومی، بهبود عملکرد خانواده، بهبود رفتارهای کودک و ارتقای راهبردهای مقابله‌ای، تفاوت معنادار مشاهده می‌شود. 
نتیجه گیری: مطالعه حاضر اهمیت آموزش گروهی والدین در زمینه اختلالات طیف اوتیسم و شیوه‌های مدیریت رفتار بر سلامت روان والدین را نشان می‌دهد.