اهداف هدف از انجام این پژوهش مقایسه تأثیر دو شیوه برنامه توان‌بخشی ورزشی بر اضطراب و افسردگی بیماران قلبی پس از جراحی بای‌پس عروق کرونر بود.
مواد و روش ها روش پژوهش از نوع نیمه‌آزمایشی و جامعه آماری نیز بیماران قلبی بعد از عمل بای‌پس عروق کرونری بودند که در ۳ ماهه نخست سال ۱۳۸۸ به مرکز قلب تهران برای عمل مراجعه کرده بودند. بدین منظور ۲۰ بیمار با روش نمونه‌گیری دردسترس (داوطلبانه) انتخاب شدند و در دو گروه ورزشی تمرین تداومی هوازی (۰۱n=) و تمرین تناوبی هوازی (۰۱n=) قرار گرفتند و به مدت ۸ هفته و هر هفته سه مرتبه در این پژوهش شرکت کردند. اضطراب و افسردگی آزمودنی‌ها در دو مرحله قبل و بعد از انجام برنامه و با استفاده از نسخه فارسی پرسش‌نامه کاستلو و کمری با روایی و پایایی قابل قبول اندازه‌گیری شد. آزمون آماری استفاده‌شده، آزمون تی مستقل و زوجی بود. نرم‌افزار آماری استفاده‌شده نسخه ۱۶ نرم‌افزار SPSS بود.
یافته ها یافته‌ها نشان‌دهنده تأثیر معنی‌دار کاهنده هر دو برنامه ورزشی تداومی (قبل ۴۸/۵±۱۶/۸۹ در مقایسه با بعد ۷۸/۴±‌۳۰/۸۲ ،‌۰۰۸/۰=P) و تناوبی هوازی (قبل ۰۱/۵۷۰±/۸۳ در مقایسه با بعد ۸۰/۳±۳۰/۷۷، ۰۲۲/۰‌=P) بر اضطراب و افسردگی بیماران بعد از عمل جراحی بای‌پس عروق کرونری بود و بین دو گروه تمرین ورزشی تفاوت معناداری در بهبود اضطراب و افسردگی دیده نشد (۳۸۱/۰‌P=).
نتیجه گیری درمجموع می‌توان گفت که هر دو شیوه برنامه ورزشی هوازی تداومی و تناوبی بر کاهش اضطراب و افسردگی بیماران بعد از عمل جراحی بای‌پس عروق کرونری تأثیر مثبتی دارد، ولی شواهدی وجود ندارد که نشان دهد بین نوع (تداومی، تناوبی، مقاومتی، ایروبیک و غیره) و شدت (کم، متوسط و شدید) و تأثیرات آن بر جنبه‌های روحی و روانی تفاوتی وجود داشته باشد. از این رو هر دو نوع برنامه برای مراکز بالینی و توان‌بخشی روان‌شناختی پیشنهاد می‌شود.