چکیده

هدف: این پژوهش با هدف تعیین فراوانی اختلال بیش‌فعالی با کمبود توجه (ADHD) در بیمارانی که وابستگی به مواد داشتند، انجام شد.

روش: این پژوهش به روش توصیفی- مقطعی بر روی 100 بیمار مبتلا به وابستگی مواد در درمانگاه بیمارستان روانپزشکی ایران در سال 1382 که به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شده بودند،‌ انجام شد. برای گردآوری داده‌ها پرسش‌نامه‌های تشخیصی ADHD دوران کودکی (CSI)، ADHD  بزرگسالی و پرسش‌نامه ویژگی‌های جمعیت‌شناختی به‌کار برده شد. داده‌ها به‌کمک روش‌های‌ آماری توصیفی و آزمون آماری خی‌دو تحلیل گردیدند.

یافته‏ها: میانگین سن آزمودنی‌ها 8/31 (انحراف معیار 4/9) و دامنه سنی آنان 55-18 سال بود و همه آنها مرد بودند. 27% آزمودنی‌ها، ADHD دوران کودکی داشتند (3% از نوع کم‌توجه، 16% از نوع بیش‌فعال و 8% از نوع مخلوط). 16% آزمودنی‌ها در بزرگسالی نیز ADHD داشتند که 7% از نوع کم‌توجه، 3% از نوع بیش‌فعال و 6% از نوع مخلوط بود. 50% افراد نه در کودکی و نه در بزرگسالی تشخیص ADHD نداشتند. متوسط سن شروع مصرف مواد در مبتلایان به ADHD  3/18 سال (انحراف معیار 2/3) و در گروه غیرمبتلا به ADHD 5/21 سال (انحراف معیار 1/5) بود که تفاوت معنی‌دار بود (01/0>p ).

نتیجه‌گیری: ADHD با اختلال وابستگی به مواد و هم‌چنین با شروع زودرس مصرف مواد ارتباط دارد.