چکیده

    هدف: بر پایه برخی نظریات شناختی درباره بیمار افسرده اقدام کننده به خودکشی،  این  بیماران به دلیل اشکال در بازخوانی از حافظه سرگذشتی قادر به مسئله گشایی مؤثر نمی شوند و در یک چرخه معیوب افسردگی – اشکال در مسئله گشایی – ناامیدی، گرفتار می‏آیند که نهایتا“ به خودکشی می‏انجامد.

روش: در این پژوهش دو مقیاس شناختی برای سنجش بازخوانی از حافظه سرگذشتی و چگونگی مسئله گشایی و دو مقیاس بالینی افسردگی بک و ناامیدی بک  به کار گرفته شد و 20 بیمار افسرده اقدام کننده به خودکشی با 20 فرد سالم که از نظر سن و جنس با آنان همتاسازی شده بودند مقایسه شدند.  

یافته‏ها: نتایج نشان داد که خودکشی کنندگان راه‏حل‏های کمتر و بی ربط‏تری را نسبت به گروه گواه ارائه داده‏اند. افزون بر این، همبستگی‏های معنی‏داری بین متغیرهای مسئله‏گشایی و حافظه سرگذشتی به دست آمد.