هدف: این پژوهش با هدف مقایسه واکنش افراد متأهل ، به تعارض زناشویی در طول سه نسل اخیر زنان و دو نسل اخیر مردان انجام شد. روش: پژوهش حاضر، از نوع مطالعه کیفی بود و جامعه آماری آن، کلیه افراد متأهل متعلق به سه نسل از ساکنین تهران در سال 1392 بودند. نمونه­گیری، در دو مرحله و به صورت در دسترس و هدفمند انجام شد. داده‎های پژوهش از طریق مصاحبه عمقی با 9 نفر در هر گروه نسلی (نسل اول، دوم و سوم زنان و نیز نسل دوم و سوم مردان) که جمعاً شامل 45 نفر بودند، به دست آمد. این مصاحبه­ها در گروه زنان، با مراجعه به محل زندگی و در گروه مردان، به صورت تلفنی انجام گرفت. سپس داده­ها با روش تحلیل‎محتوا کدگذاری شدند. یافته­ها: در این پژوهش، اطلاعات از طریق مصاحبه با 9 دختر، 9 مادر و 9 مادربزرگ جمع­آوری شد که میانگین سنی این سه گروه به ترتیب 27، 49 و 71، انحراف معیار سنی آن­ها به ترتیب 5/2، 7/4 و 1/6 و دامنه تغییرات سنی آن­ها به ترتیب 6، 14و 20 بود. هم‎چنین فرآیند مصاحبه با 9 پسر و 9 پدر نیز صورت گرفت که میانگین سنی این دو گروه نسلی 28 و 45، انحراف معیار آن­ها 2/1 و 3/6 و دامنه تغییرات سنی آن­ها 4 و 19 بود. پس از تحلیل داده­ها، میزان اجتناب از تعارض در نسل دوم، بیش‎تر از نسل سوم مشاهده شد. هم‎چنین مردان اجتناب کم‎تری را در مقایسه با زنان در طرح موضوعات تعارض‎برانگیز گزارش کردند. نتیجه‌گیری: به نظر می­رسد که عواملی مانند تفاوت سنی، چرخه زندگی و تفاوت در استاندارد­های افراد، بر نوع رفتار آن­ها در حین تعارض زناشویی اثرگذار است.