هدف: هدف مطالعه حاضر بررسی ساختار عاملی و پایایی نسخه فارسی "مقیاس تاب‎آوری وگنیلد و یانگ" در جمعیت نوجوانان مقیم مراکز شبانه روزی بود. روش: مقیاس با توجه به شیوه وایلد و همکاران به فارسی ترجمه و ترجمه معکوس شد و روایی محتوا و روایی صوری آن برحسب آرا صاحب‎نظران در زمینه‎های مختلف پرستاری، روان‎شناسی و رفاه اجتماعی و نوجوانان مقیم مراکز شبانه‎روزی تعیین شد. نمونه‎گیری به روش در دسترس و براساس ویژگی‎های ورود به مطالعه انجام شد و 223 نفر مورد بررسی قرار گرفتند. با استفاده از تحلیل عاملی تأییدی و اکتشافی، روایی سازه ابزار بررسی شد و جهت بررسی همسانی درونی ضریب آلفای کرونباخ محاسبه گردید. جهت تعیین ثبات، از آزمون مجدد به فاصله دو هفته استفاده شد. یافته‌ها: نتایج تحلیل عاملی تأییدی (نوبت اول)، نشان‎دهنده عدم تأیید دو عامل در نسخه فارسی بود. تحلیل عاملی اکتشافی وجودپنج عامل را تأیید کرد که80/43 درصد واریانس را تبیین می‎کردند. برازش مناسب داده‎ها با مدل پنج عاملی نسخه فارسی با انجام تحلیل عاملی تأییدی (نوبت دوم) نشان داده شد. ضریب آلفای کرونباخ کل ابزار 77/0بود و ضریب همبستگی درون طبقه‎ای بین دو بار اجرای مقیاس به فاصله دو هفته 90/0 (001/0p<) محاسبه گردید. میانگین نمره تاب‎آوری نوجوانان 01/11± 41/84 بود که در سطح متوسط ارزیابی گردید. نتیجه‌گیری: نسخه فارسی مقیاس تاب‎آوری می‎تواند ابعاد مختلف تاب‎آوری را در نوجوانان مقیم مراکز شبانه روزی اندازه‎گیری کند و از روایی و پایایی مناسب برخوردار است.