دوره 23، شماره 1 - ( بهار 1396 )
جلد 23 شماره 1 صفحات 37-22 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- گروه روانشناسی بالینی، دانشکده علوم رفتاری و سلامت روان (انستیتو روانپزشکی تهران)، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی ایران
2- گروه روانشناسی بالینی، دانشکده علوم رفتاری و سلامت روان (انستیتو روانپزشکی تهران)، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی ایران ، asgharnejad.ali@gmail.com
3- گروه روانشناسی بالینی، دانشکده علوم رفتاری و سلامت روان (انستیتو روانپزشکی تهران)، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی ایران، تهران، ایران
2- گروه روانشناسی بالینی، دانشکده علوم رفتاری و سلامت روان (انستیتو روانپزشکی تهران)، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی ایران ، asgharnejad.ali@gmail.com
3- گروه روانشناسی بالینی، دانشکده علوم رفتاری و سلامت روان (انستیتو روانپزشکی تهران)، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی ایران، تهران، ایران
چکیده: (7236 مشاهده)
اهدف هدف پژوهش حاضر، بررسی متغیر‌های کنترل تکانه و نظم‌بخشی هیجانی در بیماران مبتلا به اعتیاد غذایی درمقایسه‌با گروه کنترل بود.
مواد و روش ها پژوهش حاضر، از نوع مقطعی (پس‌رویدادی) بود و تمامی نمونه‌های این مطالعه را بیماران مرد تشکیل می‌دادند. از بین بیماران مراجعه‌کننده به کلینیک چاقی بیمارستان امام‌خمینی(ره) و کلینیک‌های چاقی شهر تهران، براساس نمونه‌گیری مبتنی‌بر هدف، سی نفر مرد مبتلا به اعتیاد غذایی به‌عنوان نمونه پژوهشی انتخاب شدند. همچنین، سی نفر باتوجه‌به همتاسازی انجام‌شده با گروه پژوهشی از بین کارکنان کلینیک، بیمارستان و دانشجویان دانشگاه تهران برگزیده شدند. برای ارزیابی کنترل تکانه و نظم‌بخشی هیجانی، به‌ترتیب از این ابزارها استفاده شد: مصاحبه نیمه‌ساختاریافته SCID-I برای سرند و پرسش‌نامه اعتیاد غذایی یال (YFAS) به‌منظور تشخیص گروه‌های پژوهشی، مقیاس تکانشگری بارت (BIS-11) و پرسش‌نامه دشواری برای تنظیم هیجانی گراتز (DERS). افزون‌براین، به‌منظور ارزیابی هریک از متغیرها، از تحلیل واریانس چندمتغیره (MANOVA) و نسخه شانزدهم نرم‌افزار SPSS استفاده شد.
یافته ها نتایج نشان داد که بیماران مبتلا به اعتیاد غذایی درمقایسه‌با گروه کنترل، در تمامی شاخص‌های کنترل تکانه و نیز تنظیم هیجانی، ازنظر آماری نمره کمتری کسب کردند.
نتیجه گیری بیماران مبتلا به اعتیاد غذایی درمقایسه‌با گروه کنترل، تکانشگری بیشتر و نظم‌بخشی کمتری داشتند؛ بنابراین، نقص در کنترل تکانه و نظم‌بخشی هیجانی، از عوامل مهم در شکل‌گیری و تداوم اعتیاد غذایی محسوب می‌شود.
مواد و روش ها پژوهش حاضر، از نوع مقطعی (پس‌رویدادی) بود و تمامی نمونه‌های این مطالعه را بیماران مرد تشکیل می‌دادند. از بین بیماران مراجعه‌کننده به کلینیک چاقی بیمارستان امام‌خمینی(ره) و کلینیک‌های چاقی شهر تهران، براساس نمونه‌گیری مبتنی‌بر هدف، سی نفر مرد مبتلا به اعتیاد غذایی به‌عنوان نمونه پژوهشی انتخاب شدند. همچنین، سی نفر باتوجه‌به همتاسازی انجام‌شده با گروه پژوهشی از بین کارکنان کلینیک، بیمارستان و دانشجویان دانشگاه تهران برگزیده شدند. برای ارزیابی کنترل تکانه و نظم‌بخشی هیجانی، به‌ترتیب از این ابزارها استفاده شد: مصاحبه نیمه‌ساختاریافته SCID-I برای سرند و پرسش‌نامه اعتیاد غذایی یال (YFAS) به‌منظور تشخیص گروه‌های پژوهشی، مقیاس تکانشگری بارت (BIS-11) و پرسش‌نامه دشواری برای تنظیم هیجانی گراتز (DERS). افزون‌براین، به‌منظور ارزیابی هریک از متغیرها، از تحلیل واریانس چندمتغیره (MANOVA) و نسخه شانزدهم نرم‌افزار SPSS استفاده شد.
یافته ها نتایج نشان داد که بیماران مبتلا به اعتیاد غذایی درمقایسه‌با گروه کنترل، در تمامی شاخص‌های کنترل تکانه و نیز تنظیم هیجانی، ازنظر آماری نمره کمتری کسب کردند.
نتیجه گیری بیماران مبتلا به اعتیاد غذایی درمقایسه‌با گروه کنترل، تکانشگری بیشتر و نظم‌بخشی کمتری داشتند؛ بنابراین، نقص در کنترل تکانه و نظم‌بخشی هیجانی، از عوامل مهم در شکل‌گیری و تداوم اعتیاد غذایی محسوب می‌شود.
نوع مطالعه: پژوهشي اصيل |
موضوع مقاله:
روانپزشکی و روانشناسی
دریافت: 1395/7/8 | پذیرش: 1395/10/19 | انتشار: 1396/1/12
دریافت: 1395/7/8 | پذیرش: 1395/10/19 | انتشار: 1396/1/12
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |