چکیده
هدف: پژوهش حاضر بهمنظور تعیین منابع امیدبخش و عوامل مرتبط با سطح امید در مبتلایان به سرطان در بیمارستان امید شهر مشهد، در سال 1379 انجام شد.
روش: این بررسی توصیفی- تحلیلی روی 100 بیمار مبتلا به سرطان سرپایی بخشهای شیمی درمانی، اشعه درمانی و درمانگاه بیمارستان امید که مایل به همکاری بودند و توانایی انجام آن را داشتند اجرا شد. نمونهگیری به روش زوجهای جورشده در دو گروه تحت درمان و گروهی که یک برنامه کامل درمانی را پشتسر گذاشته بودند، صورت گرفت. دادهها بهکمک یک پرسشنامه ویژگیهای جمعیتشناختی، شاخص امیدهرث، مصاحبه نیمهساختاری و یک پرسش باز گردآوری شد. دادهها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی تحلیل شدند.
یافتهها: بیماران، خداوند، خانواده، برخورد و سخنان پزشک و پرستاران، نداشتن مشکل جسمی و مادیات را منابع امیدبخش دانستند. همچنین نتایج نشان داد عواملی مانند طیکردن یک برنامه کامل درمانی، حمایت اجتماعی و باورهای دینی تأثیر معنیداری بر سطح امید دارند.
نتیجه: با تقویت باورهای دینی، حمایت اجتماعی، رفاه مالی و توضیح اهمیت امید برای بیماران و همچنین سخنان و رفتارهای مناسب میتوان باعث ارتقای سطح امید در بیماران مبتلا به سرطان شد.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |