چکیده

هدف: در این بررسی رابطه سبک‌های دلبستگی و مشکلات بین‌شخصی مورد بررسی قرار گرفت.

روش: آزمودنی‌های پژوهش 120 دانشجوی ساکن در خوابگاه‌های دانشگاه تهران (60 پسر، 60 دختر) بودند که به‌عنوان نمونه پژوهش به‌طور تصادفی انتخاب شدند. ابزار پژوهش را مقیاس سبک دلبستگی بزرگسال و مقیاس مشکلات میان فردی تشکیل می‌دادند. در این پژوهش روش آماری تحلیل واریانس یک‌طرفه و آزمون توکی به‌کار برده شد.

یافته‌ها: نتایج نشان داد که آزمودنی‌های دارای سبک دلبستگی ایمن نسبت به آزمودنی‌های دارای سبک دلبستگی ناایمن، مشکلات بین‌شخصی کمتری داشتند. هم‌چنین میزان مشکلات آزمودنی‌های دارای سبک دلبستگی اجتنابی از میزان مشکلات بین‌شخصی آزمودنی‌های دارای سبک دلبستگی دوسوگرا کمتر است.

نتیجه: یافته‌های پژوهش بر اصالت دلبستگی ایمن به‌منزله یک نیاز نخستین و انتقال میان‌نسلی آن اشاره دارد.