چکیده

هدف: در این پژوهش عوامل مرتبط بر رضامندی زناشویی بررسی شده است.

روش: 127 نفر متقاضی طلاق و 1670 نفر متأهل از جمعیت عادی و غیرمتقاضی طلاق، که سابقه اقدام به طلاق نداشتند، به کمک پرسشنامه رضامندی زناشویی که دارای چهار مقیاس جاذبه، تفاهم، نگرش و سرمایه‌گذاری است، بررسی شدند.

 یافته‌ها: این بررسی نشان داد که سال‌های تأهل و تحصیلات،  میانگین سن در هنگام ازدواج و شمار فرزندان، در گروه متقاضی طلاق کمتر بود. در یک تحلیل چندمتغیری مهم‌ترین زمینه‌های ارتباطی مرتبط با رضامندی زناشویی عبارت بودند از: سرمایه گذاری،  نگرش و تفاهم.

نتیجه: رضامندی زناشویی در کسانی که در هنگام ازدواج دارای میزان تحصیلات و سن بالاتری بوده‌اند، بیشتر است. رضامندی در زوج‌هایی بیشتر است که بین آن‌ها احترام متقابل حکمفرماست، دارای مهارت‌های ارتباطی و تفاهم بیشتری با هم هستند. جاذبه به تنهایی کمتر از سرمایه گذاری، نگرش مثبت و تفاهم، در رضامندی زناشویی تأثیر دارد.