هدف:هدف پژوهش حاضر بررسی نقش پیش­بینی‌کنندگی کمال‌گرایی مثبت و منفی، نگرانی، خودکارآمدی و مشکل در نظم‌بخشی هیجانی در اهمال­کاری رفتاری و تصمیم­گیری بود. روش : در پژوهش همبستگی حاضر 365 دانشجوی دانشگاه تهران به‌صورت نمونه­گیری خوشه­ای چندمرحله­ای به مقیاس خودکارآمدی عمومی ( GSES )، مقیاس مشکل در نظم‌‌بخشی هیجانی ( DERS )، پرسش‌نامه حوزه‌های نگرانی- فرم کوتاه ( WDQ )، مقیاس کمال‌گرایی مثبت و منفی ( PNPS )، مقیاس تعلل‌ورزی تصمیم‌گیری ( DPS ) و مقیاس تعلل‌ورزی عمومی ( GPS ) پاسخ دادند. داده‌ها به روش همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام تحلیل شدند. یافته‌ها : تمام متغیرها با اهمال­کاری رفتاری و تصمیم‌گیری ارتباط داشتند (01/0 p< ) . تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد مدل پیش­بینی اهمال­کاری رفتاری به‌ترتیب شامل متغیرهای خودکارآمدی عمومی، مشکل در نظم­­بخشی هیجانی، کمال­گرایی مثبت و نگرانی بود (001/0 p< ) . کمال‏گرایی منفی از این مدل حذف شد. مدل پیش­بینی اهمال­کاری تصمیم­گیری شامل مشکل در نظم­بخشی هیجانی، نگرانی، کمال­گرایی مثبت و کمال‏گرایی منفی بود (001/0 p< ) . نتیجه­گیری : ماهیت چندوجهی اهمال­کاری و اهمیت متغیرهای شناختی و هیجانی در فهم اهمال‏کاری در پژوهش حاضر مورد تأکید قرار گرفت. نتایج همچنین نقش تعیین کننده نظم‏بخشی هیجانی را در آسیب‏شناسی اهمال­کاری تایید می‏کند. با این حال، این پژوهش بر پایه یک مدل نظری یکپارچه که این متغیرها را ادغام کرده باشد، نبود.