مقدمه: در این پژوهش آسیب‏پذیری افتراقی اسم و فعل در ضایعات نیمکره چپ مغز،که می‏تواند موجب پدید آمدن‏ اختلال زبانی متناسب با ژرفا و گستره ضایعه گردد بررسی شده است. بررسیهای بالینی و آزمایشی گوناگون نشان داده‏اند که‏ نامها و فعلها می‏توانند به‏طور جداگانه به دنبال ضایعات مغزی گوناگون دچار از هم گسیختگی شوند. روش: آزمودنیهای‏ پژوهش را 20 نفر (8 زن، 12 مرد) از بیماران زبان‏پریش فارسی‏زبان در مراکز گفتاردرمانی شهر تهران تشکیل داده‏اند که سن‏ آنان از 33 تا 76 سال بود. گردآوری داده‏ها به کمک آزمون زبان‏پریشی فارسی انجام گردیده است. یافته‏ها: یافته‏های‏ توصیفی و تحلیلی بدست آمده از این پژوهش نشان می‏دهد میان توانایی بکارگیری اسم و ضایعه لوب گیجگاهی نیمکره‏ چپ مغز به سمت شکنج آنگولار و مناطق ارتباطی مغز، ارتباط معناداری وجود دارد و همین رابطه بین توانایی بکارگیری‏ فعل و ضایعه لوب پیشانی نیمکره چپ مغز نیز وجود دارد. اهمیت موضوع در تفاوت میان آسیب‏پذیری جایگاه اسم و فعل‏ می‏باشد، که نمی‏توان به سادگی از آن گذشت.