هدف: شوک درمانی الکتریکی یکی از روشهای درمانی بیماران روانی است که افزون بر کم خطر بودن آن، از نظر مالی نیز به‏ سود بیمار و نظام درمانی می‏باشد. برای انجام این روش درمانی رضایت کتبی همراهان بیمار الزامی است و نگرش همراهان‏ به این شیوه درمان در ارائه رضایت‏نامه و پیگیری جلسات درمانی دارای اهمیت می‏باشد. در این پژوهش نگرش همراهان‏ بیماران به این شیوه درمان و عواملی که بر نگرش همراهان بیماران تأثیر می‏گذارند بررسی شده است. روش: برای انجام این‏ پژوهش 126 تن از همراهان بیماران که به شیوه نمونه‏گیری در دسترس انتخاب شده بودند،به کمک یک پرسشنامه جمعیت‏ شناختی و نگرشی مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده‏های پژوهش به کمک روشهای آماری t ، تحلیل واریانس، کروسکال- والیس و من ‏ویتنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‏ها: این بررسی نشان داد که نگرش افراد با سن، جنس، سطح سواد و نسبت همراهان ارتباط معنی‏داری ندارد ولی سابقه بستری بیمار در بخش روانپزشکی، سابقه دریافت شوک و همچنین‏ منبع کسب اطلاعات از عواملی هستند که بر میزان نگرش همراهان تأثیر دارند. از این رو پیشنهاد می‏شود که پزشکان، روانشناسان و کارکنان پرستاری بخش، پیش از انجام شوک توضیحات لازم در زمینه شوک درمانی به همراهان ارائه داده و آنها را از نزدیک با بیمارانی که پیشتر شوک دریافت کرده‏اند آشنا سازند.