هدف: ابزارهای چندی برای ارزیابی اختلالهای شخصیت در جمعیت­های بالینی از جمله پرسشنامه‏های خود گزارشی و روشهای مصاحبه‏ای ساخته شده‏اند. پژوهشهای اندکی که همگرایی این روش‏ها را با یکدیگر مورد بررسی قرار داده‏اند توافق تشخیصی ضعیفی بین این ابزارها گزارش کرده‏اند. هدف این نوشتار بررسی میزان توافق دو روش مصاحبه‏ بالینی و سازمان یافته با آزمون MCMI-II در تشخیص اختلالهای شخصیت است. روش:140 بیمار سرپایی مراجعه‏ کننده به درمانگاه شهید اسماعیلی در سه مرحله به کمک مصاحبه بالینی و سازمان یافته و آزمون MCMI-II مورد ارزیابی‏ قرار گرفتند. سپس شاخص‏های عملکرد تشخیصی MCMI-II و ضریب کاپا برای تعیین میزان توافق روشهای یاد شده‏ محاسبه گردید. یافته‏ها: نتایج به دست آمده همگرایی متوسطی را بین دو نوع مصاحبه با آزمون MCMI-II نشان داد. تبیین‏های گوناگونی برای علت بالا نبودن همگرایی روشهای ارزیابی شخصیت مطرح می‏شود که در آن میان نارساییهای‏ موجود در ساخت مجموعه ملاکهای محور II و مشکلات مربوط به ابزارسازی و مفهوم‏سازی آنها چشمگیرترند.