هدف: بررسیها نشان داده‏اند که می‏توان اندازه‏ "پلک زدن چشم‏" را که جزئی از "بازتاب ازجا پریدن‏" است به وسیله‏ محرک‏های هیجانی تغییر داد. محرک‏های خوشایند اندازه پلک زدن را کاهش می‏دهند، درحالی که محرک‏های ناخوشایند باعث افزایش آن می‏شوند. روش: بررسی حاضر به کمک یک مجموعه از قطعه فیلم‏های دو دقیقه‏ای، در سه دسته‏ خوشایند، ناخوشایند و خنثی به بررسی چگونگی تغییر بازتاب از جا پریدن در 22 زن و مرد 45-18 ساله پرداخت. یافته‏ها: یافته‏های پژوهش کاهش معنی‏دار این بازتاب را در خلال قطعه فیلم‏های خوشایند و افزایش این بازتاب را در خلال قطعه فیلم‏های ناخوشایند نشان دادند. با این وجود، یکی از دو قطعه فیلم ناخوشایند که یک فیلم پزشکی درباره‏ نمایش جزئیات عمل جراحی ناخن شست پا بود، به جای افزایش بازتاب، آن را بازداری کرد. این نکته به عنوان یک یافته‏ علمی برای طرح این موضوع مورد بحث قرا می‏گیرد که تنها محرک ناخوشایندی که افزایش بازتاب از جا پریدن را تضمین‏ می‏کند، محتوای ترس‏آور دارد. محرک‏هایی که جنبه چندش‏آور دارند، ممکن است یک نوع ‏"کند شدگی‏" ادراکی و هیجانی‏ را موجب شوند که به کاهش اندازه بازتاب بینجامد.