برای بررسی اثر بخشی روشهای شناختی-رفتاری در درمان زنان مبتلا به اختلال فوبیای جنسی و نیز بررسی‏ میزان اثر بخشی روشهای رفتاری در اصلاح شناختهای ناسازگارانه و نیز انجام آمیزش جنسی، 6 آزمودنی زن با دامنه سنی‏ 30-18 سال به مدت 2 تا 3 ماه و در طول 5 تا 10 جلسه به همراه همسرانشان، در قالب 2 طرح آزمایشی تک موردی و طرح خط پایه چندگانه در پژوهش شرکت کردند. این زن و شوهرها که به طور غیر تصادفی انتخاب گردیده بودند، به طور تصادفی، در یکی از دو گروه شناختی-رفتاری و رفتاری جای داده شدند و به دنبال تعیین خطوط پایه در متغیرهای‏ وابسته، هر زوج به فاصله 10 روز از زوج پیشین، به ترتیب وارد مرحله درمان گردیدند و تحت تأثیر متغیر مستقل قرار گرفتند. شاخص بهبودی در هریک از متغیرها، سیر نزولی منحنی در مرحله درمان نسبت به خط پایه در نظر گرفته شد. این‏ شاخص‏ها توسط ابزارهای زیر ارزیابی شدند: مصاحبه نیمه سازمان یافته، مقیاس خودسنجی برای سنجش میزان اضطراب‏ جنسی، برگه روزنگار برای یادداشت شمار موفقیت‏ها یا شکست‏ها در آمیزش جنسی، پرسشنامه سنجش کنش جنسی و نیز مقیاس درجه‏بندی میزان انگیزه. طی یک بررسی مقدماتی، اعتبار و پایایی این ابزار به دست آمد. یافته‏های پژوهش نشان‏ داد که در نتیجه درمانهای رفتاری و شناختی-رفتاری اضطراب جنسی آزمودنیها کاهش یافته و کوشش آزمودنیها برای‏ آمیزش جنسی در مرحله پس از درمان همیشه با موفقیت همراه بوده است.