1- عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی تبریز
2- عضو هیئت علمی گروه روانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز
چکیده: (8539 مشاهده)
این پژوهش به منظور بررسی نتایج درمانی سه داروی رایج تثبیت کننده خلق یعنی لیتیوم، کاربامازپین و والپروئات در درمان مرحله حاد مانیا انجام گرفت. از 114 بیمار مورد بررسی،60 نفر با لیتیوم،30 نفر با کارمازپین و 24 نفر با والپروئات تحت درمان قرار گرفتند. شیوه درمان به صورت دو سوکور بود به گونهای که نه ارزیابی کننده و نه بیمار از نوع داروی مصرفی آگاهی نداشتند. درطول پژوهش بیماران دو بار و هر بار توسط یکی از اعضاء گروه پژوهش بطور جداگانه مورد ارزیابی قرار گرفتند و از نظر نشانههای بالینی و میزان عملکرد کلی ارزیابی شدند. یافتههای بدست آمده از مقایسه دو ارزیابی به کمک پرسشنامه ارزیابی عملکرد کلی نشان داد که 70% افراد مورد بررسی در گروه لیتیوم، پاسخ خوب و متوسط به درمان داده بودند. این رقم در مورد گروه کاربامازپین 30% و در مورد گروه والپروئات 5/62% بود. پس از درمان، نشانههای بالینی بیماری در گروه لیتیوم 75%، کاربامازپین 40% و والپروئات 75% کاهش یافت. این بررسی نشان داد که تفاوت معنیداری در پیامدهای درمانی لیتیوم و والپروئات از نظر کاهش نشانههای بیماری و بهبود سطح عملکرد روانی - اجتماعی وجود نداشته و این دو دارو مشابه هم عمل کرده بودند. اما در گروه کاربامازپین، نتیجه درمانی در مقایسه با دو گروه دیگر کمتر بود (01/0> P )،هر چند که کاربامازپین در کاهش علائم پسیکوتیک مؤثر بود
نوع مطالعه:
پژوهشي اصيل |
موضوع مقاله:
روانپزشکی و روانشناسی دریافت: 1391/9/28 | انتشار: 1378/2/25