کیفیت زندگی 100 بیمار (24 زن و 76 مرد) مبتلا به اسکیزوفرنیا که بطور تصادفی انتخاب شدند با استفاده از پرسشنامه کیفیت زندگی و یسکانسین در مرکز روانپزشکی شهید اسماعیلی درمرداد ماه 1375 مورد بررسی قرار گرفت. در این بررسی که از نوع بررسیهای زمینه یابی – مقطعی بوده است، ارتباط خدمات پیگیری این مرکز بر کیفیت زندگی بیماران نیز بررسی شد. داده‌های پژوهش به کمک‌ آزمون آماری خی دو و آزمون من ویتنی تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که کیفیت زندگی دو سوم بیماران در  حد متوسط می‌باشد. تقریبا نیمی از بیماران در زمینه‌های گوناگون زندگی از جمله فعالیتهای اشتغالی، رضایت عمومی، روابط اجتماعی، آسایش روانی و سلامت جسمانی در سطح متوسط و در زمینه‌های علایم و فعالیتهای روزمره زندگی در سطح بالایی قرار داشتند. بیش از یک سوم بیماران از لحاظ سلامت روانی و فیزیکی در سطح پایینی بودند و در ضمن هیچ یک از متغیرهای جمعیت شناختی با کیفیت زندگی رابطه معنی داری را نشان نداد. مقایسه بین دو گروه مشمول و غیرمشمول طرح پیگیری، نشان دهنده‌آن بود که این دو گروه از نظر سطح کیفیت زندگی بطورکلی و در زمینه‌های آسایش روانی، علایم و سلامت جسمی تفاوت معنی داری داشتند، اما در زمینه های رضایت عمومی، فعالیتهای روزمره زندگی، فعالیت اشتغالی، وضعیت اقتصادی، ویا روابط اجتماعی تفاوت معنی داری بین دو گروه دیده نشد.