1- اداره کل مبارزه با بیماریها.
2- انستیتو روانپزشکی تهران
چکیده: (12389 مشاهده)
در این بررسی نگرش 13% از افراد 15 سال به بالای چندروستای شمال شهر تهران (151 مردو 149 زن) واقع در دو منطقه رودبار قصران و گلندوک، در زمینه بیماریهای روانی در سال 1370 سنجیده شد. این پژوهش از نوع پژوهشهای تحلیلی – توصیفی بوده وجهت بررسی روابط موجود بین متغیرهایی چون سن، جنس، سطح تحصیلات، شغل و نگرش آنان نسبت به بیماریهای روانی از آزمونهای آماری توصیفی و X2 استفاده گردید. بطورکلی نتایج این بررسی نشان داد که ازمودنیها، یک مفهوم منفی و کلیشهای درمورد بیماری روانی نداشتند، زیرا در مجموع 8/67 درصد از آنها دارای نگرش مثبت بودند. افراد با تحصیلات بالاتر و افراد جوانتر و شاغلین در ردههای بالاتر، نگرش مثبت تری داشتند. در موردحفظ روابط اجتماعی با بیمار روانی در محیط کار و نگهداری بیماردرمنزل نگرش منفی بیشتری مشاهده نشد؛ اما در مواردی چون دوست شدن و به ویژه هم اتاق شدن با بیمار روانی، چندان تمایلی اظهار نگردید. در مجموع بین تمایل به حفظ رابطه اجتماعی و متغیرهای مورد بررسی، رابطه معنی داری وجودنداشت.
نوع مطالعه:
پژوهشي اصيل |
موضوع مقاله:
روانپزشکی و روانشناسی دریافت: 1391/9/19 | انتشار: 1373/9/24