در این نوشتار کوشش بر آن بوده است تا با تاکید بر نظریات پدیده شناسان از جمله فروید، اریکسن و پیاژه، رشد در انسان، به عنوان یک پدیده روانی – اجتماعی – زیستی مورد بررسی قرار گیرد. در این ارتباط نخست به بررسی سطوح مختلف حیات پرداخته شده، سپس روند تعامل دستگاههای گیرنده بدن آدمی در برابر محرکهای بیرونی و شیوه پردازش اطلاعات وارده به سیستم مطرح شده است. نقش سخن گفتن در انسان و تاثیر آن بر شیوه پردازش اطلاعات از دیگر موضوعات مورد بحث این نوشتار است. سخن گفتن در انسان به عنوان یک منبع کسب اطلاعات و جنبه متمایز کننده سطح عالی حیات از سطوح حیاتی پست‌تر، سبب مبادله تجارب شناختی انسانها با یکدیگر گردیده و پیوندهای جدید ساختاری را شکل می‌دهد. در پایان معانی شماری از واژه‌های مبهم این بحث نقل گردیده است.