ارایه خدمات بهداشتی و درمانی در جهان، متأثر از پیشرفت­های دهه گذشته در فن­آوری اطلاعات و ارتباطات تغییر و تحولاتی یافته است. یکی از مهم­ترین این پیشرفت­ها، کاربرد پزشکی از راه دور¹ است، که به این صورت تعریف شده است: تبادل اطلاعات از راه دور با هدف تسهیل مراقبت بالینی (هرش² و همکاران، 2006). این دانش در زمینه­های گوناگون به کمک پزشکان و مدیران بهداشتی و درمانی آمده است. افزایش روزافزون واژه­هایی مانند پوست­شناسی از راه دور³، آسیب­شناسی از راه دور⁴ و قلب­شناسی از راه دور⁵ نشان­گر کاربرد فن­آوری ارتباطات در زمینه پزشکی است. از موفق­ترین حوزه­های تخصصی پزشکی که پزشکی از راه دور را تجربه کرده، روانپزشکی است، که روانپزشکی از راه دور⁶ نام گرفته است. روانپزشکی از راه دور به­صورت ارایه مراقبت روان­شناختی و تبادل اطلاعات مراقبت روانی، با هدف فراهم‌آوردن خدمات روانپزشکی در مناطق دورافتاده تعریف شده است (نُرمن⁷، 2006؛ مک­گینتی⁸، سعید⁹، سیمونز¹⁰ و یلدیریم¹¹، 2006)، که مانند دیگر شاخه­های پزشکی از راه دور به سه صورت انجام می­شود (هرش و همکاران، 2006): ذخیره و ارسال¹²، زمان واقعی¹³ و دورگه¹⁴ (ترکیب دو روش پیشین). در روش نخست، انجام مشاوره به­صورت ناهم­زمان انجام می­شود؛ شرح حال بیمار به همراه سایر مدارک لازم، از جمله تست­های آزمایشگاهی و حتی تصاویر و کلیپ­های کوتاه ویدیویی مصاحبه با بیمار، به­وسیله یکی از فن­آوری­های ارتباطی برای پزشک متخصص ارسال می­شود. سپس پزشک متخصص با بررسی اطلاعات، توصیه­هایی برای پزشک عمومی یا فرد ارجاع­دهنده می­فرستد. در روش دوم، مشاوره به­صورت زنده و هم­زمان و به­وسیله سامانه ویدیو- کنفرانس و با خط معمولی تلفن انجام می­شود. در این روش جدا از جنبه مسافت، امکان صحبت پزشک و بیمار با یکدیگر وجود دارد و این امر معمولاً با حضور نفر سوم، که پزشک عمومی یا کارشناس آموزش­دیده است، تسهیل می­شود. در روش سوم که ترکیبی از دو روش پیشین است، پس از ارسال خلاصه­ای از شرح حال بیمار و سایر مدارک برای پزشک متخصص، در صورت نیاز، روش هم­زمان به­کار می­رود (هرش و همکاران، 2006).

مزایای روانپزشکی از راه دور در ارایه خدمات روانپزشکی عبارت است از: 1- ارایه مشاوره برای مناطق دوردست، با هدف پیش­گیری از سفرهای غیرضروری (دسوزا¹⁵، 2000)، 2- ارایه مشاوره در فوریت­های روانپزشکی (یلولیس¹⁶، بورک¹⁷، مارکس¹⁸، هیلتی¹⁹ و شور²⁰، 2008؛ سوروانیمی²¹، اجانن²² و سانتاماکی²³، 2005)، 3- کمک به بیماران درحال مراقبت در خانه که به دلایل گوناگون خروج آنها از خانه برای مراجعه به روانپزشک دشوار است، هم­چنین ارایه خدمت به افراد ساکن در سرای سالمندان (ایکلهیمر²⁴، 2008)، 4- ارایه مشاوره روانپزشکی از راه دور برای کودکان (میرز²⁵، والنتین²⁶ و ملزر²⁷، 2008 )، 5- ارایه مشاوره به افراد زندانی که معمولاً انتقال آنها از زندان به بیمارستان پرهزینه است (آنتوناسی¹، بلوچ²، سعید، یلدیریم و تالی³، 2008)، 6- ارایه مشاوره در بلایا، برای پیش­گیری از عوارض اختلال استرس پس­آسیبی⁴ (فروه⁵ و همکاران 2007) و 7- آموزش کارکنان سامانه بهداشتی (زفتل⁶ و همکاران، 2008).