هدف: این پژوهش با هدف بررسی روایی سازه و پایایی مقیاس بازبینی‌شده فارسی کمرویی در بین دانشجویان انجام شد. روش: 182 دانشجو از بین پنج دانشکده دانشگاه شهید چمران، به روش تصادفی طبقه‌‌ای انتخاب شدند و مقیاس بازبینی‌‌شده چیک- بریگز (1990) و پرسش‌نامه عزت نفس روزنبرگ (1965) را پر نمودند. برای بررسی پایایی مقیاس کمرویی از ضریب آلفای کرونباخ و برای بررسی روایی سازه آن از روایی افتراقی و تحلیل عاملی تأییدی استفاده شد. یافته‌ها: ضریب آلفای کرونباخ مقیاس 14ماده‌ای در کل نمونه و در عامل‌‌های سه‌گانه، از 18/0 تا 67/0 بود. ضرایب همبستگی بین هر یک از ماده‌‌های مقیاس و نمره کل ماده‌‌ها بین 10/0 تا 60/0 متغیر و همگی (به‌جز ماده 12) در سطح 0001/0p<  معنادار بود. ضریب روایی افتراقی بین این مقیـاس و مقیاس عزت نفس روزنبرگ در کل نمونه 23/0- و در سطح 002/0p<  معنادار بود. نتایج تحلیل عامل اکتشافی (تحلیل مؤلفه‌‌های اصلی) سه عامل کمبود قاطعیت و نداشتن اعتماد به‌نفس، پریشانی و دوری گزینی اجتماعی، و گستره کمرویی در ارتباط با افراد ناآشنا را نشان داد. هم‌چنین تحلیل عاملی تأییدی نشان داد که هر دو الگوی یک‌عاملی و دوعاملی با دو اصلاح، برازنده داده‌‌ها هستند و مدل سه‌عاملی نسبت به مدل‌‌های یک و دوعاملی بهترین، باصرفه‌‌ترین و برازنده‌‌ترین الگوی داده‌‌ها است. نتیجه‌‌گیری: با توجه به پایایی و روایی مناسب مقیاس کمرویی، می‌‌توان از آن برای اندازه‌‌گیری میزان کمرویی استفاده کرد.