هدف: هدف از این پژوهش ساخت و اعتباریابی مقیاسی برای سنجش بخشودگی بین‌‌فردی بود که متناسب با ویژگی‌‌های فرهنگی- اجتماعی ایران باشد. روش: نمونه پژوهش شامل400 نفر (237 زن و 163 مرد) از دانشجویان دانشگاه‌‌های اهواز بود که به صورت تصادفی طبقه‌ای انتخاب شدند. برای جمع‌‌آوری اطلاعات از مقیاس بخشودگی خانوادگی پولارد و همکاران، مقیاس پرخاشگری زاهدی‌فر و همکاران و خرده‌مقیاس توافق‌پذیری فرم کوتاه پرسش‌نامه شخصیتی نئو استفاده شد. داده‌‌ها با روش همبستگی ساده و رگرسیون چند متغیری گام به گام مورد تجزیه  و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌‌ها: نتایج تحلیل عاملی نشان داد که مقیاس بخشودگی بین فردی، از سه عامل تشکیل شده است، به‌طوری‌ که از کل 25 ماده مقیاس، 12 ماده بر روی عامل اول (ارتباط مجدد و کنترل انتقام‌‌جویی)، شش ماده بر روی عامل دوم (کنترل رنجش) و هفت ماده بر روی عامل سوم (درک و فهم واقع‌‌بینانه) قرار گرفته است. نتیجه‌گیری: مقیاس بخشودگی بین فردی دارای اعتبار و پایایی مطلوبی جهت سنجش این ویژگی در بین جمعیت دانشجویی می‌‌باشد.