هدف: هدف از اجرای این پژوهش بررسی وضعیت ادغام برنامه‌ی بهداشت روان در مراکز بهداشتـی- درمـانـی و تعیین میزان بیماریابی بیماران روانی در مناطق روستایـی اندیمشک بوده است.

روش: دراین بررسی توصیفی، 16 خانه‌ی بهداشت، 3 مرکز بهداشتی- درمانی روستایی، یک مرکز بهداشتی- درمانی شهری و جمعیتی برابر با 23308 نفر که از سال 1371 زیر پوشش برنامه‌ی بهداشت روان بوده‌‌اند، مورد بررسی قرار گرفتند. داده‌های مورد نیاز با بررسی پرونده‌ها و گزارش‌های آماری مرکز بهداشت شهرستان گردآوری گردید. برای تحلیل داده‌ها، روش‌های آمار توصیفی  و آزمون تقریب Z به‌کار برده شد.

یافته‌ها: این بررسی نشان داد که میزان شیوع بیماری‌های روانی برپایه‌ی ارزیابی گروه بهداشتی 10 نفر در هر هزار نفر می‌باشد. این میزان برای گروه روانی شدید 1/1 در هزار، گروه روانی خفیف 7/3 در هزار، صرع 7/2 در هزار و گروه عقب‌ماندگی ذهنی 5/2 در هزار می باشد. تحلیل‌های آماری تفاوت معنی‌داری را در میان انواع بیماری‌های روانی (بیماری‌های خفیف روانی، صرع و عقب‌ماندگی ذهنی) با شاخص‌های مورد انتظار کشوری نشان نداد، اما در گروه بیماران روانی شدید تفاوت معنی‌داری دیده شد (05/0p< ).

نتیجه: ادغام بهداشت روان پس از یک دهه در شهرستان اندیمشک مطابق برنامه‌ی کشوری موفق بوده است و می تواند با تغییر و اصلاح‌هایی در این زمینه ، خدمات اساسی بهداشت روان را در مناطق روستایی فراهم آورد.