هدف: تعیین اثربخشی آموزش خانواده بر میزان بار روانی مراقبان خانگی بیماران روانی بستری در بیمارستان نور شهر اصفهان. روش: مطالعه حاضر، به روش کارآزمایی بالینی تصادفی یک سوکور، اثربخشی یک برنامه آموزش روانی گروهی را بر روی 100 نفر مراقب خانوادگی بیماران روانی بستری در بیمارستان ‌نور وابسته به مرکز تحقیقات علوم ‌‌رفتاری دانشگاه علوم ‌پزشکی ‌اصفهان، طی یک دوره سه‌ماهه، مورد آزمون قرار داده ‌است. بار روانی مراقبان با استفاده از پرسش‌نامه سنجش بار روانی تعیین و برآورد گردید. یافته‌ها: میانگین نمره بار روانی در مراقبان خانگی بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا و اختلالات خلقی دریافت‌کننده مداخله آموزش روانی، به‌طور معنی‌داری (001/0=p) نسبت به گروه کنترل، کاهش یافت. نتیجه‌‌گیری: برنامه مداخله ‌گروهی به‌منظور کاهش بار روانی، در نمونه‌ای از مراقبان خانگی بیماران مؤثر بود و این امر می‌تواند کیفیت زندگی بیماران و مراقبان را به‌طور ضمنی بهبود و ارتقاء بخشد.