دوره 8، شماره 3 - ( زمستان 1381 )                   جلد 8 شماره 3 صفحات 19-12 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- ، E-mail: mrmohammadi@yahoo.com
چکیده:   (150910 مشاهده)

چکیده

هدف: هدف از اجرای این پژوهش، بررسی تأثیر فلوکستین و کلومی‌پرامین بر قندخون، تری‏گلیسرید، کلسترول، آزمون‌های عملکرد کبدی و وزن، در کودکان و نوجوانان مبتلا به وسواس فکری و عملی بوده است.

روش: 30 بیمار مبتلا به وسواس فکری و عملی 17-7 ساله که به درمانگاه بیمارستان روزبه مراجعه کرده بودند، انتخاب شدند. برای تشخیص، مصاحبه بالینی بر پایه ملاک‌های تشخیصی DSM-IV، پرسشنامه وسواس مادزلی و ییل‏براون به‌کار برده شد. بیماران به‌طور تصادفی در دو گروه 15 نفری جای داده شدند. آزمایش‌های لازم برای تعیین سطح پایه قندخون ناشتا، تری‌گلیسیرید، کلسترول و آزمون‌های عملکرد کبدی توسط آزمایشگاه و تعیین وزن افراد در دو گروه، پیش از شروع درمان و در هفته‏های دوم، چهارم و هشتم انجام شد. پژوهش به صورت دو سر کور به اجرا درآمد. گروه اول تحت درمان با فلوکستین با مقدار مصرف 20-10 میلی‏گرم روزانه در شروع درمان و افزایش آن به 60-20 میلی‏گرم روزانه در هفته دوم قرار گرفت. در گروه دوم کلومی‌پرامین، 25 میلی‌گرم روزانه، در شروع درمان و افزایش آن به 100-75 میلی‏گرم روزانه در هفته دوم به‌کار برده شد. داده‌ها به کمک روش‌های آمار توصیفی و آزمونt تحلیل شد.

یافته‌ها: این بررسی نشان داد که داروی فلوکستین به طور معنی‌داری باعث کاهش غلظت قند خون ناشتا، غلظت خونی کلسترول و تری‌گلیسیرید و هم‌چنین موجب افزایش غلظت کبدی ALP شده است. اما، کلومی‌پرامین سبب افزایش غلظت قند خون ناشتا، تری‌گلیسیرید و کلسترول شد؛ درحالی‌که تغییری در غلظت کبدی ALP به وجود نیاورد. فلوکستین و کلومی‌پرامین هر دو موجب افزایش غلظت کبدی SGOT و SGPT شده‌اند. مصرف داروی فلوکستین پس از هشت هفته سبب کاهش محسوس وزن نشد در حالی که کلومی‌پرامین موجب افزایش محسوسی در وزن پس از هشت هفته شد.

نتیجه: به نظر می‏رسد، فلوکستین در درمان وسواس فکری و عملی بیماران وسواسی که دچار دیابت و یا بیماری‌های قلبی و عروقی نیز هستند و از چاقی هم رنج می‏برند، داروی مناسب‏تری باشد.

متن کامل [PDF 194 kb]   (5065 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي اصيل | موضوع مقاله: روانپزشکی و روانشناسی
دریافت: 1386/8/9 | انتشار: 1381/11/26

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.