چکیده
هدف: هدف پژوهش حاضر با توجه به نقاط ضعف روششناختی بررسیهای پیشین نسخه تجدیدنظر شده فارسی پرسشنامه شخصیتی نئو (NEO-PI-R)، بررسی مجدد ساختار عاملی این پرسشنامه در ایران بود. روش: 334 دانشجو (231 دختر و 98 پسر، 5 نفر جنسیت خود را اعلام نکردند) با میانگین سنی 10/23 سال بهصورت در دسترس از دانشگاههای تهران، علم و فرهنگ و شهید بهشتی به پرسشنامه شخصیتی نئو پاسخ دادند. برای تحلیل عاملی اکتشافی و تأییدی دادهها، از تحلیل موازی و چرخش مایل استفاده شد. یافتهها: تحلیل عاملی اکتشافی به استخراج پنج عامل انجامید. این پنج عامل روی هم 25/59% از واریانس کل را تبیین میکردند. در نتیجه تحلیل عاملی اکتشافی، تعداد قابل توجهی بار مشترک و بار اشتباه مشاهده شد. تحلیل عاملی تأییدی نیز به شاخصهای برازش ضعیف تا متوسط منجر شد. نتیجهگیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر و با در نظر گرفتن ضرایب آلفای متوسط و ضعیف بهدست آمده در بررسی گروسیفرشی (1380)، کاربردپذیری این پرسشنامه (به صورت اولیه) در فرهنگ ایرانی مورد تردید است. بهنظر میرسد انجام تحلیل عاملی در سطح گویهها میتواند رهگشا باشد.