هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی پایایی، روایی و ساختار عاملی مقیاس تجارب مربوط به روابط نزدیک (ECR) بود. روش: نمونه پژوهش شامل 391 فرد متأهل (189 مرد و 202 زن) بود که با روش نمونه­گیری در دسترس از مناطق مختلف شهر تهران انتخاب شدند. برای گردآوری داده‌ها، افزون بر مقیاس تجارب مربوط به روابط نزدیک، مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس (DASS-21) و پرسش‌نامه عزت نفس روزنبرگ (RSES) برای بررسی روایی هم‌گرا و واگرای بعد اضطرابی و خرده مقیاس برون‌گرایی پرسش‌نامه پنج‌عاملی نئو (NEO-FFI) برای بررسی روایی واگرای بعد اجتنابی مورد استفاده قرار گرفت. یافته­ها: یافته‌های تحلیل عاملی اکتشافی نشان داد مدل دوعاملی اجتناب و اضطراب در جامعه ایرانی برازش دارد. روایی هم‌گرای بعد اضطراب با استفاده از خرده مقیاس افسردگی و اضطراب از مقیاس DASS-21 و روایی واگرای آن با استفاده از پرسش‌نامه عزت نفس روزنبرگ تأیید شد. روایی واگرای بعد اجتناب نیز با بررسی رابطه آن با خرده مقیاس برون­گرایی تأیید شد. ضریب پایایی آزمون- بازآزمون دو هفته‌ای برای نمره کل و دو بعد اجتناب و اضطراب به ترتیب 87/0، 71/0 و 89/0 به‌دست آمد. نتیجه­گیری: ویژگی­های روان­سنجی مقیاس تجارب مربوط به روابط نزدیک در جامعه ایرانی مناسب است. می­توان گفت این پرسش‌نامه ابزاری مفید و معتبر برای انجام پژوهش­های مرتبط با دلبستگی و مشاوره زوجی در ایران است.