چکیده

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر آموزش تنش‌زدایی بر پایه نظریه خودکارآمدی در بهداشت روانی زنان باردار انجام شده است.

روش‌: در این کارآزمایی بالینی، 110 زن در نخستین بارداری خود که دارای اضطراب متوسط به‌ بالابودند، در دو گروه آزمایش و گواه بررسی شدند. گروه آزمایش افزون بر مراقبت‌های معمول درمانگاه بارداری از آموزش تنش‌زدایی، بر پایه خودکارآمدی بهره گرفتند و گروه گواه تنها از مراقبت‌های عادی دوران بارداری برخوردار شدند. برای گردآوری داده‌ها از پرسش‌نامه اضطراب موقعیتی و سرشتی مقیاس اسپیلبرگر، مقیاس استرس درک شده کوهن، کامارک و مرملشتین و مقیاس خودکارآمدی نظامی و همکاران بهره گرفته شد. تحلیل داده‌ها به‌کمک آزمون‌های t ، خی‌دو، من‌ویتنی و ویلکاکسون انجام شد.

یافته‌ها: این برنامه آموزشی، ضمن افزایش میزان خودکارآمدی، سبب کاهش معنی‌دار سه متغیر وابسته ( اضطراب حالت، اضطراب صفت و استرس درک شده ) در گروه آزمایش شد.

نتیجه‌گیری: این مداخله آموزشی بیانگر کاربرد مؤثر نظریه خودکارآمدی در انجام تنش زدایی و کاهش اضطراب و استرس زنان باردار است.